Wat ik zou zeggen tegen mensen met relatieproblemen in dezer tijden (dagen)

SCENE 14

EXT. WOONSTRAAT. NACHT -- CONTINUOUS

ANNE (21) gooit een zucht op de grond. Ze staat op van de trede en blikt naar de huisdeur. Ze loopt de trap resoluut op tot ze voor de deur staat. Voordat ze de deurbel indrukt kijkt ze om naar ZWERVER? (27).

ANNE

Weet je, misschien moet je het proberen. Bel haar op, ga naar haar toe. Ik bedoel, het is kerst. Niet dat iemand in Nederland letterlijk echt gelooft in die christelijke kerstgedachte en dan automatisch alles vergeeft en vergeet enzo, of dat ik haar daarvoor aanzie, voor zo'n persoon-

ZWERVER? knikt bevestigend.

ANNE

 -maar iedereen die met een tv is opgevoed is meestal best geïndoctrineerd met Amerikaanse moralistische kerstfilms en boeken en Dickens verhalen en dat soort dingen, dat er meestal toch wel iets van dat cliché is doorgesijpeld. Ik wed dat ze je misschien nog wel een kans wilt geven.. of in ieder geval naar je wilt luisteren. Misschien omdat het extra koud is buiten of het heel snel donker wordt deze dagen. Misschien dat er net een Bing Crosby nummer aanstaat op de achtergrond. Je hebt nog een kans, je bent nog niet helemaal -hopeloos-.

ANNE drukt de deurbel in, strijkt met haar handen door haar haar proberende het te fixen, en kijkt dan nog één keer om. ZWERVER? loopt de straat al uit. Ze kijkt hem na totdat het geluid van de deuropening klinkt, het rumoer naar buiten valt, en ze haar glimlach opzet.

FADE OUT

END

GRLPWR

Sleigh Bells ; Kids

ACCIDENTS

Save the Date is zo'n indiefilm waarin je best zou willen leven en ademen, de kleuren zijn altijd zacht en warm en iedereen is schattig en aardig ookal gebeurt er niet zo megaveel toch komt alles soort van goed. en aaaaal de acteurs!!! Lizzy Caplan (Mean Girls, Freaks and Geeks) en Alison Brie (Community) en Martin Starr (Freaks and Geeks) en Geoffrey Arend (500 Days of Summer)....!!!!!!! includes: awkward dancing, een raar rockbandje, awkward mensen (WANNEER NIET IN EEN INDIEFILM ... MAAR IS FIJN WANT HERKENNING), een trouwerij soortvan bijna, een EXPO met illustraties, FASHIO-EERNN (ik wiiiilllll dat jurkje dat Alison Brie aanheeft als ze lopen op die pier(?)), dinnerparties, toasters, katten (EN OVERMATIGE STRESS OM KATTEN), en dit hele leuke nummer van The One Am Radio!!!!!!!! en meer.

GOOD LOOKING SUNDAY

#2 Ornette Coleman

Mijn vader heeft de laatste tijd deze plaat bij de platenspeler staan, met deze prachtige foto van Ornette Coleman, o.a. saxofonist en heel belangrijk geweest voor de free jazz movement in de 60's! Oude jazz platen zagen er sws beter uit dan die overhitte overload aan poepplaatjes en dingen van vandaag. Gewoon simpel, geweldige foto, mooie typo, paar logo's, klaar, aandacht aan de muziek en de persoon die het maakt. Ik weet eerlijk gezegd niet zoveel van Ornette Coleman, maar ik werd nogal verliefd op zijn gezicht op deze foto, die schaduwen maken hem zo stoer en volgens mij was dit eind 50e jaren, dus hij was nog een beetje jong hier.

#3 Matt Corby

Aangezien we toch in de muzikanten corner zitten.. DEZE IS MATT CORBY. Ik weet wat je denkt, misschien is hij net een beetje TE mooi, ik bedoel, hij is knapper dan de meeste meisjes zelfs denk ik. Dat kan soms ook een beetje averechts werken vind ik dan wordt iemand bijna standbeeld mooi en dat is dan weer, minder, zegmaar, omdat iemand er wel uit moet zien als een knuffelaar en niet als iemand waarbij je tenminste 5 meter uit de weg moet staan omdat je hem niet durft aan te raken omdat zn perfectie dan beschadigt raakt. IK BEDOEL MAAR. dat is de reden dat TE mooie mensen soms eng zijn, ze horen niet in een alledaagse setting maar in een film ofzo.

Maar! Matt Corby is dan wel de soortvan nieuwe Jeff Buckley van deze eeuw, zijn STEM. Meer nog dan Tom Odell.. Matt's stijl komt wat dichterbij Jeff (Odell is een beetje te cheesy in zijn nummers, niet dat ze daarom niet mooi zijn, maar die zijn iets teveel The Fray of One Republic misschien), hoewel Jeff's nummers natuurlijk nog veel geweldiger zijn en wat meer tijdloos nog misschien. maar als Matt Corby met nummers komt als Brother, Made of Stone, Resolution.. en er is nogeeneens een heel album uit volgens mij.. WAUWAUW. ik zet hier maar even zijn nummer Brother neer want dat is de publiekstrekker natuurlijk en WAUW. en kijk ook naar de video want je wilt naast luisteren naar zijn prachtige emotionele stem ook ZIJN FACE ZIEN. ik zeg het je.

SENS(E)IBILITY 2008

Op den koude, eenzame zondagmiddag je den Jane Austen karakter in de 21e eeuwse star voorstellen met SENSE AND SENSIBILITY, de miniseries hit 2008. 3 Afleveringen "written for the screen and adapted from the book" door Andrew Davies, die ons ook Northanger Abbey (2007), Pride and Prejudice (1995), Little Dorrit (2008), Bleak House (2005), en verscheidene anders Dickens en period drama adaptaties gaf! (en trouwens ook de adaptation van de Bridget Jones films!) Op dit moment is de Netflix serie House of Cards erg populair, waarvoor Davies ook schrijft, gebaseerd op zijn gelijknamige screenplay voor een 4 episode-miniserie uit 1990. Die heb ik nog niet gezien maar KEVIN SPACEY speelt daarin mee onder andere en Robin Wright en dus Andrew Davies als schrijver, het moet wel erg goed zijn.

Andrew Davies is duidelijk de koning der Austen adaptaties; ik denk dat iedereen hem met glitterende ogen dankbaar kan zijn voor de wet-t-shirt scenes die hij verwerkt in z'n miniseries (hij heeft ook de 1995 miniserie van Pride and Prejudice gemaakt, COLIN FIRTH ALS EEN DARCY DIE EVEN IN EEN SLOOT GAAT ZWEMMEN EN DAN UIT HET WATER KOMT IN ZN NATTE, AAN LICHAAM KLEVENDE VICTORIAANSE SHIRT. holla), en hij heeft een goeie grip op de karakters en op Austen; waar sommigen al te krampachtig aan de plotwendingen van het boek vasthouden begrijpt hij dat sommige dingen net iets anders beter werken op het scherm. 

Zoals de mannen in S&S; waar in 1995 Willoughby als een soort tragische held wordt voorgesteld die wel degelijk van Marianne hield en Brandon als een creepy ouwe gozer waar Marianne voor "settled" omdat het praktisch is en hij veel geld heeft enzo, haalt Davies Willoughby in deze aan als de poephoofd die hij is (ik ben bijna blij dat de Dashwoods geen kapitaal meer hadden toen Willoughby en Marianne verliefd werden.. juist omdat dit een issue zou zijn zie je dat het duidelijk een issue voor hem is en trouwen ze niet. Als Marianne rijk was geweest hadden ze waarschijnlijk zonder problemen getrouwd waarna Willoughby waarschijnlijk na een paar jaar gewoon weer verder was gegaan met 15-jarige meisjes versieren en zwanger maken.), en Brandon als de echte tragische held die vooooorzichtig ('genteel' zonder teveel creeps) een courtship begint met Marianne. Edward in deze 2008 versie heeft ook iets meer gravitas; hij is niet de blubbering idiot uit de 1995 versie die te stom is om goed na te denken voordat hij zo'n zwaarwegende beslissing neemt als een bindende verloving, maar zit werkelijk vast in zijn regret en donkere situatie waarin hij geen uitweg ziet, zonder dat hij iets zou doen dat tegen zijn loyale, vriendelijke karakter zou ingaan. En Eleanor is de moeder, zelfs voor haar eigen moeder, degene waar iedereen op hangt, veel bewonderenswaardiger dan ze soms wordt voorgesteld als een control freak. Marianne is passie en poëzie, maar wel met intelligentie, niet als een klein kind. Ik vind de stukjes met Margaret ook fijn waarin je haar ziet aanpassen aan de wereld waarin ze zit, meegesleurd als kleinste zusje, een wereld waarin haar zussen al praktisch bezig zijn met de toekomst en zij zelf nog in een droomwereld zit met boeken, dieren, natuur, verhalen. 

De soundtrack en cinematografie is super super mooi, ik wou dat ik ook in dat huisje bij de zee kon wonen met het strand en de bergen, een piano in huis en verder de stilte en wind en zand en water en zilte lucht. En Edward Ferrars die een stel houtblokken in de regen in stukken hakt, en Brandon met zijn piano scores en hoge hoed. En alle dagen die zwierige jurkjes aan en…… dagdromen over dingen doen? Hoe conservatief ook eigenlijk, waarom gaan ze niet gewoon een baan zoeken :) (verveling wordt door ons vast eigenlijk altijd geïdealiseerd en benijd)

Herinneringen

(Do not stand at my grave and weep, Mary Elizabeth Frye 1932)

Soms is het heel moeilijk dingen los te laten omdat ze zo'n deel van je leven en geheugen zijn geworden dat ze een deel van jou zijn, en je niet weet wat je bent zonder. Het enige wat je dan nog hebt zijn die herinneringen waar je aan vast houdt, dat idee van de persoon waarmee je zoveel ervaringen, emotie, momenten hebt gedeeld. De dromen die je bedacht had met die luttele theorieën over hoe de wereld werkt. Wat je niet weet is dat ze al aan je ontsnapt zijn, de echte mensen en tijden. Soms is het moeilijk te accepteren dat je geen controle hebt over wat er met jou gebeurt, wat er met andere mensen gebeurt. Het belangrijkste is dan om echt waar te nemen dat je zelf nog wel bestaat, ook al verdwijnt de wereld zoals je die kende. Je moet een wereld zien door de tralies van herinneringen die je zelf hebt opgebouwd in je hoofd en gewoon doorgaan en voortbewegen en nieuwe herinneringen maken ook al zijn ze niet zo mooi als de oude.

Onze goede vriend Francis Scott Key (?) Fitzgerald heeft hier prachtige quotes over gemaakt die we over onze lichaams zouden moeten tattoeren, op onze muren moeten schilderen, over heel de stad zouden moeten graffitien, verkondigen elke dag dat we onze mond opentrekken om nietige opmerkingen te maken over het weer en over iedereen die we kennen en wanneer we rondlopen op de plekken die we kennen, zoals deze uit The Great Gatsby (ik heb nog steeds iets tegen die film, want hij is van die gast die Moulin Rouge maakte en die vond ik zo kitschy fake op een slechte manier, misschien moet ik hem toch maar eens gaan zien)

So we beat on, boats against the current, borne back ceaselessly into the past.

THE LAST OF US

Hollywoodfilms hebben de laatste tijd last van zoveel limieten en verwachtingen: om mensen te trekken moeten er bekende acteurs in spelen, het mag maar anderhalf-2enhalf uur lang zijn, je hebt dus maar zoveel minuten te verdelen tussen deze karakters die je maar een klein gedeelte mag ontwikkelen dus, als je een groot budget hebt kan je aan de effecten maar dit kan ook best afleiden en meestal krijg je alleen zo een budget als je een blockbuster film maakt vol compromis en teveel tijd aan de actie en aan stereotypen en geen originaliteit of creativiteit.

NEE. games, daarin zit een nieuwe orde verhaalvertellen. ALLES kan je maken en laten zien, maar het moet dan wel zegmaar, speelbaar zijn. met gameplay als actie en vechten. maar verder, karakter ontwikkeling, plaatsen, reizen, tijd en fantasie en je kan allleeees laten zien en alles is mogelijk.

Dit kijken doet me denken aan oude tijden, ps3 spellen spelen in het donker bij vrienden, met veel te veel snacks op tafel en misselijk worden en een beetje duizelig van de intensiteit van het beeld (desorientatie, spanning, horrorgames). The Walking Dead zou wíllen dat ze dit soort actie konden laten zien.

GOOD LOOKING SUNDAY

JA HET SPIJT ME DAT IK MET DEZE PRACHT JE BOMBARDEER.

MAAR SORRY OK.

YEP.

MUSICAL SUNDAY

Deze keer is het blijkbaar MUSICAL SUNDAY!
Maar ik moet deze ook sharen, de piano erin is als rimpels in het water wanneer iemand een steen erin gooit, het voelt als onderdompeling, onder water zijn en je adem vasthouden tegelijkertijd alsof je zo diep in slaap bent dat je niet wakker kan worden en heel diep moet ademhalen zuchten.

Clare Maguire

OMIJNGOD DIT WERKT!!! (ik zat met het soundcloud emben nog even van em. dus. Yeaaaah)

Via Rookiemag.com Clare Maguire gevonden en ze is werkelijk GEWELDIG. Ze heeft een melancholie als Fiona Apple, een stem die aan Kate Bush doet denken op de een of andere manier, een piano, jazz, soul, maar basically doet ze wat ze wilt en houdt ze niet vast aan 1 genre persé. Ben heeeel benieuwd naar haar album, tot nu toe heeft ze een stuk of 6/7 nummers uit op haar soundcloud.

WHEN HARRY MET SALLY

want het gaat altijd eerst om de ontmoeting!!!! en dan de tien jaar erna!!!
deze film geeft me altijd SWEETSAUS gevoelens, alles, de kleding (eind jaren 80, tweed, hoeden, annie hall-stijl, truien en oversized heid) en NEW YORK en en Meg Ryan en Billy Crystal (kijk!!! zijn beatnikachtigheid is zo leuk op de een of andere manier vooral dat stuk datie een slackerbaardje had staan zoals in deze improv scene!!) aaaaw! en de muziek niet te vergeten!!! Jazzy en een klein beetje cheesy, ja. En wie wil er nou niet verliefd worden op haar/zijn beste vriend of in ieder geval zo een geweldige relatie hebben dat je gewoon relaxed kan dom-grappen in een museum? Ze zijn zo lief! En hun appartementen waren ook zo mooi, dat kleed dat ze uitrollen op een gegeven moment! ik wil ook in new york wonen in de jaren 70/80!! met de andere neuroten! gezellig!

........... uhm huiswerk.

it's all about you

Dit is vast door iemand opgeschreven die heel de nacht rond de stad heeft gelopen door (a] gebroken hart b] baan verloren c] andere tragedie) met een fles vodka in een papieren zak en uiteindelijk bedacht van "hey dit is zo slecht nog niet" en toen op dit bankje even zat en dacht van "hey wat zacht is dit bankje" en in slaap viel en toen wakker werd en de zon zag opkomen en dacht van "hey wauw" en toen, een echte dichter (heeft dingen meegemaakt), dit op het bankje heeft geschreven met een marker die hij vond in zn broekzak.

GOOD LOOKING SUNDAY

mag dit een thema worden??

RINE=Rain=Regen??=DAS NICHTS NICHTET

Wacht ik zat net te denken misschien moet ik niet praten alsof ik praat tegen mensen maar gewoon dingen zeggen als van "Dit." en "dat." op die manier.

Dan heb ik nog een afsluitende wijsheid voor vandaag om echt echt de gewoontjesheid ervan te benadrukken:

Namelijk:

The Rine in Spine sties Minely in the Pline, oftewel
The Rain in Spain stays mainly in the plain, maar!

in Nederland heb je zegmaar altijd overal regen. echt letterlijk waar je ook bent.
dus mijn ongelofelijke wijsheid is voor vandaag, maar eigenlijk
voor IEDERE DAG
hou een ieniemienie paraplu van de hema in je tas of je zak of ergens op je lichaam of aanhangende,
heeft mijn huid en haar en gezicht al vaker geredt van ongewenste douches!!!

:D

dat is DE wijsheid voor als je in nederland woont. I know, you're welcome. ik hoop dat je je vereerd voelt iets van mijn oneindige kennis mee te hebben mogen delen en participeren in deze brainstormsessie van vandaag. samen gaan we de wereld redden van broeikaseffecten en andere dingen (DIE BROEIKASSEN GAAN WE UITROEIEN MET HUN PLANTJES EN KASSEN EN GLAS EN ZO DIE GLAZEN HUISJES).

xoxoxox Anne

BEAUTYPOEPIES

FUCK JOU ZARA EN NIKE IK WIL DEZE. GELD IN MA POCKET PLEASE.
(Nike Free Run 2 en Zara supermooie roze achtige jas met een ceintuur kijk dan)

EEN TABULA RASA : OF NIET!?? NEE WANT DIE BESTAAN NIET GOED GEANTWOORD(T).

Zo dus dan nu!!!!!!!!!

Dit is een nieuw BLOG. waarschijnlijk staat er zelfs nog COMIC SANS als standaard lettertype ingesteld (GVD ik hoop van niet) in dat geval het spijt me voor je ogen maar waarschijnlijk niet toch HEY ik kan dit allemaal veranderen.

Goed dus; na een of twee EmoPoepBlogs die als wcpot fungeerden, dan nu de poging om een weldadig prachtig DADAistisch en ook af en toe BETEKENISvol blog ding te maken. VOL POSITIVITEIT en mooie liedjes en beelden en woorden af en toe en soms misschien scheldwoorden sorry maar geen sorry want ja weetje. vol met emoties en dat soort dingen. en ook wel een punch in de face.

DUS!!!!!! ik ben benieuwd hoor, wat mijn brein gaat koken en produceren en uitpoepen, ik bedoel, ik hoop geen kots in ieder geval, brace yourself.

Wat zal ik doen? Ik hoop een combinatie van tekeningen/foto's/filmpjes/muziekjes/woorden/gedichtjes (SEMI-EROTISCHE jwz want dat is leuk en lekker confronterend).

I RUN AROUND THE INTERNET FOR LIFE MAN.

Verder moet je maar gewoon het blog lezen denk ik zo, meer hoef je niet te weten over mij vanuit, deze post, en ja, je kan dingen vragen of uhm, niet, en ja, praten. Het is wel een rare muur waar ik dingen op schrijf nu, ik vind dat het allerraarste van blogs dat je shit opschrijft die je eigenlijk het liefst natuurlijk person-to-person zou willen zeggen tegen iemand of met iemand over willen praten, eigenlijk is een blog UBERegoistisch want niemand kan je tussendoor onderbreken van SHIT IK VERVEEL ME HOU FF OP en hoor mij aan ipv te kwebbelen. dus ja... wss zal het af en toe irritant zijn ik weet niet. IK WEET NIET MAN.

Maargoed, mijn goede vriendin J (ikweet niet of ik haar naam mag zeggen want weetje. INTERNETPRIVACY. laat ik dan ook maar ff zeggen DAT IS EEN RANDOM LETTER VAN HET ALFABET ongeveer dus) zou ook een blog starten en dan hebben we allebei blogs en dan lezen we in ieder geval elkaars blogs. toch dus. dan is het niet heeeelemaal schizo.

Ik sluit af met eenplaatje. denk ik ff checken of ik iets heb.

KIJK dit is the breakfast club als je een semi gecultureerd (??) persoon bent hoor je dit te herkennen IK HOOP DAT HET DIT MIJN BLOG OOK ZO EEN SOORT BREAKFASTCLUB WORDT VOOR AL MIJN GESPLETEN PERSOONLIJKHEDEN EN IMAGINARY FRIENDS EN HEEL AF EN TOE HOOP IK OOK LEVENDE ANDERE MENSEN BUITEN MIJN PERSOON. prachtig toch.

-Anne Céline S. (want de bedoeling is dat dit een blog wordt waarover ik me niet perse hoef te schamen want het zijn publieke dingen niet dat ik later teruglees van ooo shiiiiiit dit had ik beter niet op internet kunnen flikkeren. het internet is als een DOODSSTEEN GRAFSTEEN ding of iets van cement waar je per ongeluk in gaat lopen en dan denkt shit daar gaan mijn schoenen)